Σάββατο, Φεβρουαρίου 23, 2008

Trains & Rails










7 σχόλια:

P. Kapodistrias είπε...

Μιαν απροσδιόριστη συγκίνηση προξενούν τα τραίνα, καθώς πάνε κι έρχονται. Μια δυνατή αιχμαλωσία ενώ περνούν...
Διότι, εκτός από ανθρώπους και αντικείμενα, κουβαλούν ΟΝΕΙΡΑ. Και τα όνειρα είναι τόσο μα τόσο βαριά και πολύτιμα!

aqua είπε...

Πέρα απ'τη γοητεία ενός ταξιδιού με τραίνο είναι αυτή η απροσδιόριστη δύναμη τους ,όπως λες ,να μας κάνουν να ονειρευόμαστε.
"Φυγη προς την ελευθερια "
θα ονόμαζα το όνειρο !

kiki είπε...

Ωραία χρώματα...

Alkmini είπε...

με μελαγχολουν τα τρενα :(

Ακέστωρ είπε...

Τα ωραιότερα ταξίδια της ζωής μου με τραίνο τα έχω κάνει διασχίζοντας τις κοιλάδες των Καρπαθίων στη Ρουμανία.
Τότε μελαγχολούσα και μεμψιμοιρούσα, τώρα όμως τα θυμάμαι με νοσταλγία. Νοσταλγία για τη νεότητα και για τα ανέγγιχτα τοπία που δεν είχε πλήξει ο νεοπλουτισμός, αυτός που έχει κάνει την πατρίδα μας γελοία.

H.Constantinos είπε...

Οι άνθρωποι που έβλεπαν τα τραίνα να περνούν...
Εχουν μιά γοητεία τα τραίνα, πώς να το κάνουμε... Οπως και οι σταθμοί...

aqua είπε...

@ oneiromageiremata
Εχει κι ο χειμωνας τελικα τις ομορφιές του!

@ aliki
Γιατι βρε Αλικάκι?
Μας ταξιδεύτουν τόσο όμορφα
τα τραίνα.
Ακόμα και στο όνειρο!

@ ακεστωρ
Διασχίζοντας με τραίνο τις κοιλάδες των Καρπαθίων ???
Μονο που το φαντάζομαι κάτι παθαίνω!
Ετσι είναι.
Οταν έχουμε κάτι δεδομένο δεν το εκτιμάμε.
Εύχομαι να μπορέσεις κάποια στιγμή να το ξαναζήσεις!

@ constantino
Eτσι ακριβώς!
Μαζεύω υλικό σταθμών για επόμενο ποστ!

Καλό σας Βράδυ!